Sen dostumdun benim, gülünce güneşler açan
Bulutlara, rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orada ölmek isterim
Dem vuruyorsan yalnızlıktan ve acıtıyorsa ruhuna batan pençeleri. Hiçbir söz teselli olmuyorsa, hiçbir varlık gidermiyorsa yalnızlığını. Kalabalığını kaybettiğine yanıyorsan ve bu yalnızlık baki diyorsan. Dinle ne der Cahit Külebi:
Ben yalnızlığı
Gökte uçar gördüm
Ben yalnızlığı
Garip naçar gördüm
Ben yalnızlığı
Gelip geçer gördüm.
not: devam edecek..şairler hep var olsun diye.. (isteyen herkes katılabilir)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder